แอบรักตั้งแต่แรกเจอ

หวัดดีอุ๊(อุทัยวรรณ ระวัง) ถ้าอุ๊ได้อ่านบล็อกนี้เราจะดีใจมากเลยเพราะอุ๊จะได้รู้ซะทีว่าเราชอบอุ๊มาก เราแอบชอบอุ๊มาตั้งแต่อยู่ชั้น ป.3 แล้ว ยังจำได้ไหมว่ามีกลุ่มเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่ง เคยถีบจักรยานไปเล่นแถวบ้านอุ๊บ่อยๆ หนึ่งในนั้นก็คือเราเอง(?) ตอนนั้นเพื่อนในกลุ่มชวนเราปั่นจักรยานเล่นไปรอบๆ ตามหมู่บ้านต่างๆ จนมาถึงบ้านของอุ๊ เราก็แกล้งพูดว่า "ไปขอน้ำดื่มที่บ้านอุ๊ซิ" เพราะเราอยากเห็นหน้าอุ๊มากๆ แล้วก็เพื่อนคนหนึ่งชื่อ "ทด" เข้าไปนั่งที่ประตูหน้าบ้านอุ๊ ตอนนั้นอุ๊ก็เดินออกมา มายืนตรงหน้าเพื่อนคนนั้น เพื่อนคนนั้นตกใจมากวิ่งออกมาแทบไม่ทัน ในตอนนั้นที่เราเห็นหน้าอุ๊เราก็ดีใจมาก ใจมันเต้นแรงยังไงไม่รู้ แล้วเพื่อนก็แซวกันว่า "คนโน้นคนนี้มาจีบ" ในใจเราก็บอกตัวเองว่าชอบผู้หญิงคนนี้มากเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่เจอที่ไรก็รู้สึกดีไปหมด แต่ไม่รู้ว่าอุ๊จะชอบเรารึเปล่า นี่เป็นครั้งแรกที่กลุ่มเพื่อนเราไปที่บ้านอุ๊ หลังจากนั้นพอเลิกเรียนกลุ่มเพื่อนเราก็จะปั่นจักรยานรอบหมู่บ้านบ่อยๆ และเราก็มักจะชวนเพื่อนๆไปที่บ้านอุ๊ เรารู้ว่ามีเพื่อนหลายคนที่แอบชอบอุ๊เหมือนกับเรา ก็แหงหล่ะเจอคนสวย น่ารักขนาดนั้นใครจะไม่ชอบจริงไหม ตัวเราเองก็ชอบอุ๊มากๆ อยากเจอหน้าตลอดเวลาเลย ขนาดว่าเราจำเสียงมอไซต์ของอุ๊ได้ พอได้ยินเสียงทีไรเป็นต้องวิ่งมาทันที เพื่อจะได้เห็นหน้าของอุ๊ก็ดีใจมากแล้ว เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อุ๊รู้ว่าเราชอบอุ๊ และเพื่อจะให้อุ๊ได้สนใจเราบ้าง ไม่ว่าจะให้หลานของอุ๊ชื่อ "แท็ก" เป็นพ่อสื่อให้ แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะบอกให้หรือเปล่า เพราะไม่เป็นว่าอุ๊จะสนใจเราบ้างเลย แต่เราก็พยายามต่อไป เวลาที่อุ๊เดินผ่านมาเราเป็นต้องทำอะไรไม่ถูกเลย(นี่แค่เดินผ่านนะ ไม่รู้ว่าอุ๊จะมองดูหรือเปล่า)
จนเราต้องพยายามทำตัวให้เด่นมากขึ้นเพื่อให้อุ๊สนใจบ้างโดย เข้าคัดเลือกเป็นนักกรีฑาของโรงเรียน และเราก็ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนมาตลอดจนจบ ป.6 ไม่รู้ว่าอุ๊เริ่มสนใจเราบ้างไหม และตอนอยู่ ป.5 ก็ได้เล่นฟุตบอลด้วย(ตัวสำรอง) ซึ่งตอนนั้นมีแต่คนอยากเล่น เพราะรู้สึกว่าเท่ และน่าจะมีสาวๆมาชอบเยอะๆ พออยู่ ป.6 เราก็ได้เป็นตัวจริง และเล่นตำแหน่งกองหน้าด้วย นั่นหมายความว่าเราต้องเป็นคนทำประตู เมื่อทำประตูได้ คนเชียร์ข้างสนามต้องชมเรา หนึ่งในนั้นก็อาจจะมีอุ๊ด้วย ชีวิตเราผ่านมาจนถึง ป.6 เราก็ยังทำทุกอย่างเพื่อให้อุ๊ได้ชอบเราบ้าง จนได้เป็นนักกีฬา-กรีฑาของโรงเรียนที่มีผลงานบ้าง
อุ๊ยังจำตอนที่อาจารย์ให้พวกเราเป็นเจ้าหน้าที่สหกรณ์ได้ไหม ที่อาจารย์ให้พวกเลือกวันที่จะทำงานกันเองโดยการยกมือ เรายังภาวนาให้อุ๊ยกมือในวันเดียวกับเราเลย เพราะอาจจะได้อยู่ใกล้อุ๊และพูดคุยกันบ้าง ถึงแม้จะคุยกันบ้าง แต่เราก็ยังไม่กล้าบอกอุ๊ว่าเราชอบอุ๊อยู่ดี นี่แหล่ะที่ทำให้เรายังเสียใจทุกวันนี้ที่ไม่กล้าบอก
พอจบ ป.6 ไป อุ๊ก็ไปเรียนมัธยมในเมือง ส่วนเราก็เรียนที่โรงเรียนใกล้บ้าน แต่เราก็พยายามตั้งใจเรียนเพื่อจะให้อุ๊ไดยินชื่อของเราบ้างเผื่ออุ๊จะชอบเรา แต่ก็ได้ข่าวว่ามีคนมาจีบอุ๊เยอะมาก เราก็รูสึกหวั่นๆนะ
พอไปเรียนมหาลัยก็ได้ข่าวว่ามีแฟนแล้ว แถมลูกนายทหาร-ตำรวจด้วย เราก็รูสึกเสียใจที่ไม่กล้าบอกอุ๊ไป แต่เราก็ยังชอบอุ๊อยู่นะ จนถึงวันนี้เรายังชอบ เราลืมอุ๊ไม่ได้จริงๆ ถ้าเป็นไปได้เราอยากให้อุ๊ชอบเรานะ เราอยากเป็นแฟนกับอุ๊มากๆ อยากบอกว่ารักอุ๊มาก
ถ้าเรามีวาสนาต่อกันจริงๆ ก็ขอให้ได้เจอกันซักครั้งแล้วเราจะไม่กลัวอีกแล้ว เราจะบอกกับอุ๊ตรงๆเลยว่า "เราชอบอุ๊" เรารู้แล้วว่าเรารักใคร ชอบใคร เรายังคิดถึงอยู่ตลอดเวลา
ที่เราเคยโทรไปเราว่าจะบอกว่าชอบอุ๊แต่ก็ยังไม่ได้บอกเลย เราว่าจะคุยให้คุ้นเคยก่อนแล้วค่อยบอก แต่พอโทรไปอีกก็ติดต่อไม่ได้แล้ว ไม่รู้ว่าไม่อยากคุยกับเราหรือเปล่า เราอยากคุยกับอุ๊อีกซักครั้งจะได้พูดให้รู้เรื่องเลย
ขอภาวนาให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยผมด้วยเถอะ....สาธุ

หรือถ้าเพื่อนๆคนไหนอ่านแล้วรู้จักอุ๊(อุทัยวรรณ ระวัง) หรือติดต่ออุ๊ได้ บอกเขาให้ติดต่อกลับด้วยนะครับ มือถือเบอร์เดิม ส่วนเมล์คือ nugtiaw@hotmail.com ช่วยผมหน่อยนะครับ